بررسی اثر مینوسایکلین بر شدت تشنج های ناشی از کیندلینگ آمیگدال در موش صحرایی

زمینه و هدف: مینوسایکلین علاوه بر این که یک داروی ضد التهاب و آنتی بیوتیک است، دارای اثرات محافظتی سلول های عصبی نیز می باشد. با توجه به ارتباط تشنج با مرگ و میر سلولی و التهاب، هدف از این تحقیق بررسی اثر مینوسایکلین بر تشنج های ناشی از کیندلینگ در موش صحرایی است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 3 گروه موش صحرایی (18 سر) پس از جراحی استرئوتاکسیک و یک هفته دوره بهبودی، تحریکات کیندلینگ (2 بار در روز) را دریافت می کردند. هر یک از گروه های مذکور پس از کیندل شدن، مینوسایکلین با دوز های 5/12 (7=n)، 25 (5=n) و 50 (6=n) میلی گرم به ازای یک کیلوگرم حیوان دریافت کردند. مدت زمان امواج تخلیه متعاقب (afterdischarge duration; add)، مدت زمان تأخیری تا شروع مرحله 4 تشنج (stage 4 latency; s4l)، مدت زمان مرحله پنج تشنج (stage 5 duration; s5d) و مدت زمان تشنج (seizure duration; sd) روز تزریق مینوسایکلین با روز قبل (که سالین دریافت کرده بودند) مقایسه شد. یافته ها: در موش های کیندلی که دوز های mg/kg 50 و 25 را دریافت کرده بودند، add نسبت به تزریق سالین کاهش معنادار داشت. s5d نیز در هر سه دوز دارو به طور معنادار کاهش یافت. از بین سه دوز مذکور، مینوسایکلین فقط با دوز mg/kg 50 توانست s4l و sd را به ترتیب به طور معناداری افزایش و کاهش دهد. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که مینوسایکلین موجب کاهش شدت تشنج های ناشی از کیندلینگ آمیگدال گردید.